Παρασκευή, Ιουνίου 22, 2007

24 Σημάδια για να καταλάβεις ότι μεγάλωσες


Ή 24 βλακείες για να πούμε την εξυπνάδα μας! Ένας υποθετικός διάλογος ανάμεσα στο παρελθόν και στο παρόν. Ίσως και με λίγο μέλλον!

1. Τα φυτά στη γλάστρα σου είναι όλα ζωντανά και κανένα δεν είναι προς κάπνισμα.

Ενώ στα νιάτα σου κάπνιζες τα γεράνια και τα γιασεμιά της μάνας σου. Άσε που τώρα είναι όλα ξερά, αν έχεις φυτά, γιατί πήζεις στην δουλειά και δεν προλαβαίνεις να τα ποτίσεις. Οπότε είναι πιθανότερο να είσαι εσύ το φυτό!

2. Αποκλείεται να κάνεις σεξ σε παιδικό κρεβάτι.

Τρελαίνεσαι λοιπόν στο πήδημα και το άγχος είναι που θα πηδήξεις. Ενώ μικρότερος είχες το που θα πηδήξεις αλλά δεν είχες να πηδήξεις γιατί δεν σου κάθονταν οι πιτσιρίκες!

3. Το ψυγείο περιέχει περισσότερο φαγητό από μπίρα.

Και από δίπλα έχεις τα malox γιατί η μπάκα σου έχει γίνει σαν την υδρόγειο. Πίνεις δε μόνο κρασί επώνυμο! Ενώ στα νιάτα σου κατουρούσες συνέχεια μπίρα!

4. Έξι η ώρα το πρωί είναι η ώρα που ξυπνάς και όχι η ώρα που πας για ύπνο.

Συνήθως εκείνη την ώρα φεύγεις από την εταιρία έχοντας τελειώσει την παρουσίαση. Τρέχεις για να προλάβεις μπάνιο και ξύρισμα για να είσαι το σωστό στέλεχος και να πουλήσεις. Το πότε θα πας για ύπνο, μακάρι να το μάθεις κάποτε. Αν και ξέρεις ότι μόνο όταν τα τινάξεις θα ξεκουραστείς πραγματικά!

5. Ακούς το αγαπημένο σου τραγούδι στο Σούπερ Μάρκετ.

Δεν πηγαίνεις σούπερ μάρκετ γιατί απλά σου στέλνουν τα ψώνια στο σπίτι. Που να προλάβεις άλλωστε. Δεν έχεις αγαπημένο τραγούδι εκτός από τους ήχους στο κινητό σου!

6. Παρακολουθείς τον καιρό στις ειδήσεις.

Σιγά μη βλέπεις ειδήσεις! Πότε; Και τι να δεις, τα σκουπίδια που βγάζουν;

7. Οι φίλοι σου παντρεύονται και παίρνουν διαζύγιο αντί να τα “φτιάχνουν” και να “χωρίζουν”.

Δεν χωρίζουν πλέον γιατί δεν προλαβαίνουν. Ενίοτε δεν προλαβαίνουν και να παντρευτούν! Φταίει ο λάθος προγραμματισμός και η κακή διαχείριση χρόνου. Το είχαν χάσει μάλλον αυτό το σεμινάριο!

8. Οι διακοπές σου από 130 ημέρες γίνονται 14.

Δεν υπάρχει αυτό! Οι διακοπές είναι πλέον άπειρες. Μπορείς με την σωστή χρήση της τεχνολογίας, να εργάζεσαι σε οποιαδήποτε παραλία του πλανήτη θέλεις. Άρα άπειρες μέρες διακοπών! Απλά πρέπει να θυμάσαι την ώρα που πας στο μπάνιο να μην παίρνεις μαζί σου και το laptop. Δεν ενδείκνυται! Κακιά συνήθεια! Μην ανησυχείς, το αφεντικό σου σε εμπιστεύεται!

9. Με τζιν και πουλόβερ δεν θεωρείσαι πια καλοντυμένος.

Χα χα χα!!! Πέρνα και από καμιά βιτρίνα να δεις τιμές των επώνυμων τζιν και το ξανασυζητάμε!

10. ΕΣΥ είσαι αυτός που τηλεφωνάει στην αστυνομία να σταματήσει τα παλιόπαιδα που κάνουν πάρτι.

Κι αν βρεις αστυνομία σφύρα μου! Αλλά για ποια πάρτι μιλάμε; Αυτά με τα μπλε χαπάκια ή αυτά με τα άσπρα; Σε ποια εποχή αναφερόμαστε; Μπερδεύτηκα τώρα!

11. Οι μεγαλύτεροι συγγενείς σου αισθάνονται άνετα λέγοντας βρόμικα ανέκδοτα παρουσία σου.

Τα περισσότερα σου τα έχουν στείλει με mail στο γραφείο και βαριέσαι μέχρι θανάτου! Του θανάτου των μεγαλυτέρων συγγενών που περιμένεις πως και τι να κληρονομήσεις!

12. Δεν ξέρεις πια τι ώρα κλείνει το Έβερεστ.

Εννοείς την τιμή της μετοχής στο χρηματιστήριο!

13. Ταΐζεις το σκύλο σου ισορροπημένη σκυλοτροφή αντί για McDonalds.

Ούτε που διανοείσαι να τον ταΐσεις αυτά τα απαίσια φαγητά! Το έλεγε και στην ταινία ότι κάνουν κακό. Άσε που έχουμε και οικολογική συνείδηση! Του φέρνεις σε αλουμινόχαρτο τα κοψίδια που περίσσεψαν από το τσιμπούσι στην κοντινή ταβέρνα. Δοκιμασμένα πράγματα, όχι ότι κι ότι!

14. Πονάει η πλάτη σου όταν κοιμάσαι στον καναπέ.

Μα είναι ανατομικός και πλήρωσες μια περιουσία. Έχει και ανάκληση για να μπορείς να απολαύσεις την ταινία στην σούπερ τηλεόραση! Δεν υπάρχει περίπτωση να πιαστείς!

15. Δεν κοιμάσαι πια από τις 5 το απόγευμα μέχρι τις 10 το βράδυ.

Φυσικά και κοιμάσαι! Στο meeting που ξεκινάει στις 5 και τελειώνει στις 10!

16. Δείπνο και σινεμά είναι ολόκληρο το ραντεβού αντί για την αρχή του.

Βασικά κοιμάσαι ήδη στο σινεμά αν φας πριν πας. Αλλά γιατί να τα κάνεις όλα μαζί σε μια μέρα. Άλλη μέρα πας για δείπνο, άλλη για σινεμά, άλλη για τα υπόλοιπα! Σιγά σιγά, μην πάθεις και τίποτα!

17. Πέντε σουβλάκια τρεις η ώρα τα ξημερώματα σου χαλάνε το στομάχι αντί να στο φτιάξουν.

Γι αυτό παίρνεις είτε τέσσερα, είτε έξι! Αποφεύγεις το πέντε γιατί είναι μονός αριθμός και προβληματικός! Άσε δε που υπάρχουν και τα οικολογικά που δεν σε χαλάνε!

18. Πηγαίνεις στο φαρμακείο για αντιοξειδωτικά και κρέμες προσώπου αντί για προφυλακτικά και τεστ εγκυμοσύνης.

Παίρνεις και δονητές και δαχτυλιδάκια και βιταμινούλες! Τα φαρμακεία είναι πλέον σούπερ μάρκετ. Τα υπόλοιπα τα παίρνεις από τον Hondo μαζί με τους φίλους σου!

19. Ένα μπουκάλι κρασί των 2 ευρώ δεν είναι πια «καλό πράγμα».

Ποτέ δεν έβρισκες «καλό πράγμα» με 700 δραχμές. Καλό κρασί έβρισκες όμως!

20. Τρως πρωινό... το πρωί.

Δεν τρως πρωινό το πρωί! Δεν τρως ποτέ πρωινό! Δεν προλαβαίνεις και έχεις καούρες! Εκτός από τα καλοκαίρια, που στουμπώνεις την οικογένεια με τον πρωινό μπουφέ για να μην πεινάει την υπόλοιπη μέρα!

21. Η φράση «Δεν θα ξαναπιώ τόσο» αντικαθίσταται από την φράση «Δεν μπορώ πια να πιω όπως έπινα».

Ναι, γιατί πλέον το ξεφτελίζεις με τα σφηνάκια και τις μπόμπες, ενώ παλιά έπινες λίτρα μπίρας ή ποτών για να φτιαχτείς!

22. Το 90% του χρόνου που ξοδεύεις μπροστά στο κομπιούτερ είναι για δουλειά.

Πρώτον δεν είχες κομπιούτερ παλιά, είχες έναν υπολογιστή που σερνόταν! Δεύτερο, δεν είχες δυνατότητα πολλαπλών παραθύρων για να βλέπεις τσόντα ενώ «εργάζεσαι»!

23. Δεν ξεκινάς να πίνεις από το σπίτι για να κάνεις οικονομία στα μπαρ.

Δεν πίνεις σπίτι γιατί πηγαίνεις για ποτό κατευθείαν μετά την δουλειά. Ενίοτε έχεις πιει και κάτι στην δουλειά για να κρατήσεις το τέμπο σου!

24. Διάβασες την λίστα αυτή ελπίζοντας και ψάχνοντας απεγνωσμένα για ένα χαρακτηριστικό που δεν ισχύει για σένα.

Διάβασα αυτή την λίστα και ανακάλυψα ότι έχω ξεπεράσει όλα τα χαρακτηριστικά που ίσχυαν για μένα! Μάλλον πρέπει να φτιάξω μια νέα!!!

Πέμπτη, Ιουνίου 21, 2007

Υπογραφές

Άλλη μια εκπληκτική δουλειά από την Διεθνή Αμνηστία!
Πρωτότυπη και σοκαριστική!
Δείχνει την δύναμη που έχει η κάθε μία υπογραφή που στέλνουμε.
Δες την εδώ!

Τα πήρα!


Χρόνια είχε ο «φίλος» μου να κολλήσει σε μια σχέση. Όλο κάτι τον χαλούσε και ήταν ανικανοποίητος. Με μεγάλη μου χαρά τον άκουσα να μου λέει, σε ανύποπτο χρόνο, πόσο καλά αισθάνεται με την κοπέλα που είναι μαζί τον τελευταίο χρόνο. Μάλιστα υπερθεματίζοντας τόνισε ότι πρώτη φορά έχει βρει αυτό που ήθελε σ’ αυτή την κοπέλα. Η δε κοπέλα του είναι απίστευτος τύπος και τρομερή προσωπικότητα! Μεταξύ μας, απορώ πως τα κατάφερε μαζί του αυτό το διάστημα. Δεν είναι και ο ευκολότερος άνθρωπος ο συγκεκριμένος «φίλος». Κάθε άλλο!

Ακολουθεί η σκηνή όπου τα πήρα και έγινα έξαλλος.

Με πλησιάζει λοιπόν ο παραπάνω «φίλος» και με ύφος ανάλογο μου πετάει την εκπληκτική ατάκα. «Παίζω με ένα πιτσιρίκι αυτές τις μέρες, άλλο πράγμα!». Θα χώρισε σκέφτηκα και έχει αμολήσει πλοκάμια πάλι. «Πότε χωρίσατε με την κοπέλα σου και δεν το πήρα είδηση» ρωτάω. «Δεν χωρίσαμε...» απαντά και εγώ αισθάνομαι κάτι να ανεβαίνει μέσα μου. «Τι εννοείς... Εσύ δεν έλεγες ότι περνάς άψογα με την κοπέλα σου... Τι κάνεις τώρα...» έπεφταν οι ερωτήσεις από μέρους μου. «Καλοκαίριασε και... κάτι με τρώει... ξέρεις τώρα...» ήταν η απάντηση του.

Και ερωτώ, πόσο μαλάκας μπορεί να είναι αυτός που κλοτσά την ευτυχία και την σχέση του απλά επειδή «καλοκαίριασε...» και «κάτι τον τρώει...»; Πόσο;

Γιατί έχουν μπει οι άνθρωποι σε μια ανασφάλεια και αυτοκαταστροφική διάθεση;

Γιατί τα πήρα και δεν του πέταξα την οθόνη στο κεφάλι; Γιατί;

Τετάρτη, Ιουνίου 20, 2007

In A Manner Of Speaking


In a Manner of speaking
I just want to say
That I could never forget the way
You told me everything
By saying nothing

In a manner of speaking
I don't understand
How love in silence becomes reprimand
But the way that i feel about you
Is beyond words

In a manner of speaking
Semantics won't do
In this life that we live we only make do
And the way that we feel
Might have to be sacrificed

So in a manner of speaking
I just want to say
That just like you I should find a way
To tell you everything
By saying nothing.

Oh give me the words
Give me the words
That tell me nothing
Ohohohoh give me the words
Give me the words
That tell me everything

In A Manner Of Speaking / Nouvelle Vague

Τρίτη, Ιουνίου 19, 2007

Είμαι Baby Boomer!


Παρά ένα χρόνο θα άλλαζα γενιά και θα περνούσα στην επόμενη. Αν και η επόμενη πλέον κάθε άλλο παρά φρεσκαδούρα θεωρείτε!

Να τα πάρω όμως με τη σειρά για να βοηθήσω.

Πως καθορίζονται οι γενιές;

Οι ανήκοντας στην πρώτη είναι αυτοί που γεννήθηκαν πριν από το 1946, οι οποίοι πρέπει να έχουν λιγοστέψει αρκετά. Ανήκουν λοιπόν στην The Generational Mix και αποκαλούνται Schwarzkopfers.

Οι επόμενοι και ολίγον σιτεμένοι, όπως και του λόγου μου, είναι οι μεταξύ του 1946 και του 1964. Η γενιά των Baby Boomers. Ποιοι ή μάλλον ΤΙ είμαστε εμείς οι Baby Boomers; Ήρθε η ώρα να λυθούν όλες οι απορίες σας! Είμαστε αυτοί που φτάνουμε σιγά σιγά τα 60. Όχι όλοι μας, κάποιοι! Είμαστε ακόμα το μεγαλύτερο κομμάτι του εργατικού δυναμικού. Η γενιά του «Εμείς τρέχουμε το μαγαζί!». Τρώμε πάντα επιπλέον χρόνο στην δουλειά οπότε που ώρα για άλλες δραστηριότητες. Είπαμε όχι όλοι μας, κάποιοι! Με την τεχνολογία διατηρούμε κάποιες σχέσεις αναγκαστικής συνύπαρξης. Πολλοί αποφασίσαν να «επαναστατήσουν» και να «ανεξαρτητοποιηθούν», να γίνουν δηλαδή «αφεντικά του εαυτού τους» με αποτέλεσμα να τρέχουν σαν ελεύθεροι επαγγελματίες. Θυμίζουμε λίγο τους γέρους από το Muppet Show όταν αναπολούμε τα προηγούμενα χρόνια και θέλουμε να μας σέβονται όλοι για αυτά που κάναμε. Ακόμη για τις ικανότητες, τις γνώσεις και τη «σοφία» μας! Και φυσικά εμείς κρατάμε ακόμα το μαγαζί μέχρι να βγούμε στην σύνταξη. Μετά από μας...

Μετά από μας ακολουθεί η περιβόητη Generation X. Όλοι όσοι γεννήθηκαν από το 1965 μέχρι το 1977 παίζουν εδώ. Να σας δώσω και μερικά χαρακτηριστικά στοιχεία. Βασικό μότο της γενιάς Χ είναι ακόμη το «Φροντίστε τους εαυτούς σας! Δεν φέρουμε ευθύνη για εσάς.». Περισσότερο ανεξαρτητοποιημένοι από την προηγούμενη γενιά οι Χ δεν προσβλέπουν σε μια καριέρα εταιρίας, και ειδικά μιας μόνο εταιρίας, αλλά περισσότερο στην προσωπική επιτυχία μέσα από ένα ελεύθερο επάγγελμα. Το κύμα της έκρηξης του internet και του διαδικτύου τους ανέβασε ψηλά και κέρδισαν των σεβασμό των μεγαλυτέρων. Είχαν το προτέρημα στην χρήση της τεχνολογίας, και γίνανε η πρώτη επιλογή σε έναν εργασιακό περιβάλλον που ήθελε να μεγαλώσει. Η παγκοσμιοποίηση είναι το δικό τους ταμπλό! Δουλειές υπάρχουν παντού αλλά αυτό που κοιτάν είναι η δική τους και μόνο καριέρα. Τρελαίνονται με το να ψάχνουν εμπειρίες και νέα πράγματα. Παίρνουν περισσότερες ευθύνες και θέλουν περισσότερο χρήμα!

Αυτοί όμως που είναι πλέον το παρόν αλλά και το μέλλον ακολουθούν και είναι η νέα γενιά. Για τα επόμενα χρόνια θα ακούγεται παντού και είναι η Generation Y (1978 - 1989)! Με μότο τους το «More - Better - Faster!» έρχονται για να κατακτήσουν με τη σειρά τους τα πάντα!

Θέλουν να αλλάξουν τα πάντα ΤΩΡΑ!

Θέλουν να κάνουν την διαφορά ΤΩΡΑ!

Θέλουν εκπαίδευση ΤΩΡΑ!

Θέλουν feedback ΤΩΡΑ!

Θέλουν αναγνώριση ΤΩΡΑ!

Σας θυμίζουν κάτι όλα αυτά; Πρέπει γιατί είναι δίπλα σας, όχι μόνο στα σπίτια σας σαν παιδιά αλλά και στη δουλειά σας σαν εργαζόμενοι!

Ποιοι είναι πλέον αυτοί της Generation Y;

Πρώτα απ’ όλα είναι τα παιδιά των «Baby Boomer». Ουουου, τα παιδιά μου!!!

Έχουν υψηλές απαιτήσεις από τον εαυτό τους ενώ είναι δύσπιστοι με την όποια ηγεσία και απαιτούν δικαιοσύνη και εντιμότητα. Δεν δέχονται το στιλ «αποφασίζω και διατάζω» και πιστεύουν στην προσωπική τους αξία. Δεν φοβούνται να εκφράσουν τις απόψεις τους και δεν πιστεύουν στην αφοσίωση σε μια εταιρία. Είναι «ζωντανοί» με το δικό τους multitasking τρόπο, βαριούνται εύκολα και γι’ αυτό αναζητούν δημιουργικά περιβάλλοντα με προκλήσεις. Είναι η πιο ευαισθητοποιημένη γενιά μετά τα 60’s. Θέλουν δουλειά με ουσία, στον επαγγελματικό χώρο της επιλογής τους. Συναδέλφους γνώστες, αφοσιωμένους και μορφωμένους, με λίγα λόγια να μπορούν να ανταλλάξουν πράγματα δημιουργικά. Υψηλό μισθό μέχρι τα 30 τους. Κοινωνικά υπεύθυνους συνειδητοποιημένους εργοδότες. Προτεραιότητες όπως περιβάλλον, σωστά(!) προϊόντα, εταιρίες με διαρκή προγράμματα εκπαίδευσης, για να εμπλουτίσουν τις εμπειρίες και τις δεξιότητές τους είναι η βάση της ζωής τους. Γι αυτούς η έννοια «Job Security» έχει σίγουρα διαφορετική σημασία!

Μετά από τους Generation Y δεν ξέρω τι άλλο θα προκύψει αλλά μάλλον κάποιοι άλλοι θα ασχοληθούν μαζί του. Η γενιά των παιδιών μου έρχεται και ομολογώ ότι δεν μπορώ να προβλέψω πως θα εξελιχθεί. Έχω όμως την πεποίθηση ότι θα τα καταφέρουν καλύτερα από μας.

Παρασκευή, Ιουνίου 15, 2007

Μου λείπει!


Η ΠΑΡΘΕΝΑ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΟΥ

Την ίδια ώρα οι γείτονές μου, περίεργοι, έκπληκτοι και βιαστικοί, μαζευόντουσαν στην εκκλησιά να δουν το θαύμα που από στόμα σε στόμα είχε μαθευτεί. Η Παναγία κλαίει. Τρέχω κι εγώ, μ’ από τον κόσμο δεν μπορώ να μπω. Όλοι μιλούν με φόβο και με περιέργεια για το θαύμα. Είναι η μοναδική Παναγία της πολιτείας που κλαίει, κι είναι πολύ για τη μικρή κι ασήμαντη γειτονιά μας. Παρακαλώ για να μ’ αφήσουνε να μπω, θέλω να δω, με σπρώχνουν, με πατούν, πονώ, ίσαμε που άρχισα να κλαίω κι εγώ.

Μα ξαφνικά σαν μ’ είδανε να κλαίω, όλοι τους γύρω μου φτιάξανε κύκλο και σιγά σιγά απομακρυνόντουσαν από κοντά μου ταραγμένοι αφήνοντάς με μόνη στο κέντρο ενός κύκλου που ολοένα μεγάλωνε, κι εγώ να κλαίω, να κλαίω και να γίνομαι ένα μικρό σημάδι της πολιτείας, ενώ αυτοί να φεύγουν και να χάνονται στους γύρω δρόμους ψελλίζοντας: Η Παναγία που κλαίει.

Μ.Χ.


«Γεννήθηκα στις 23 του Οκτώβρη του 1925 στην Ξάνθη τη διατηρητέα κι όχι την άλλη τη φριχτή που χτίστηκε μεταγενέστερα από τους εσωτερικούς της ενδοχώρας μετανάστες. Η συνύπαρξη εκείνο τον καιρό ενός αντιτύπου της μπελ-επόκ, με αυθεντικούς τούρκικους μιναρέδες, έδιναν χρώμα και περιεχόμενο σε μια κοινωνία-πανσπερμία απ' όλες τις γωνιές της Ελλαδικής γης, που συμπτωματικά βρέθηκε να ζει σε ακριτική περιοχή και να χορεύει τσάρλεστον στις δημόσιες πλατείες. Σαν άνοιξα τα μάτια μου είδα με απορία πολύ κόσμο να περιμένει την εμφάνισή μου (το ίδιο συνέχισα κι αργότερα να απορώ σαν με περίμεναν κάπου καθυστερημένα να φανώ). Η μητέρα μου ήταν από την Αδριανούπολη, κόρη του Κωνσταντίνου Αρβανιτίδη, και ο πατέρας μου απ' την Μύρθιο της Ρεθύμνου, απ' την Κρήτη. Είμαι ένα γέννημα δύο ανθρώπων που καθώς γνωρίζω δεν συνεργάστηκαν ποτέ, εκτός απ΄ την στιγμή που αποφάσισαν την κατασκευή μου. Γι' αυτό και περιέχω μέσα μου χιλιάδες αντιθέσεις κι όλες τις δυσκολίες του Θεού. Όμως η αστική μου συνείδηση, μαζί με τη θητεία μου την λεγόμενη «ευρωπαϊκή», φέραν ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα.»


Το απόγευμα της 15ης Ιουνίου του 1994, ο Μάνος Χατζιδάκις «άρχισε το ταξίδι του προς τα άστρα»

Το υλικό ανήκει στην ιστοσελίδα www.manoshadjidakis.gr όπου θα βρεις τα πάντα για το έργο, τη ζωή και την προσωπικότητα του Mάνου Xατζιδάκι.

Διάβασε όμως κι αυτό...

Τύφλωση απροσεξίας (Inattentional Blindness)


To έλαβα με mail και ομολογώ ότι εντυπωσιάστηκα. Το θέμα είναι αυτό που βιώνουν καθημερινά εκατοντάδες οδηγοί, ιδιαίτερα μοτοσυκλετιστές, σε όλο τον κόσμο.


«Αόρατοι» γορίλες και μοτοσυκλετιστική ασφάλεια

Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε από τον υπεύθυνο της ιστοσελίδας της ΜΟΤ.Ο.Ε. Δημήτρη Κουφογιάννη, με αφορμή το τραγικό ατύχημα που στοίχισε την ζωή του Χρήστου Χούλιαρη και της Κατερίνας Οικονόμου στις 28 Ιουνίου 2003 και αφιερώνεται στη μνήμη τους.

Βασίστηκε σε ανάλογο άρθρο του Lance Oliver της Αμερικανικής Ομοσπονδίας Μοτοσυκλετιστών (A.M.A.) σχετικά με κάποια πειράματα πάνω στην «τύφλωση απροσεξίας».


Ένα συνηθισμένο ατύχημα

Τα φώτα της μοτοσυκλέτας είναι αναμμένα. Φοράτε ένα πολύχρωμο μπουφάν και ένα εξίσου πολύχρωμο κράνος καθώς κινείστε αμέριμνος σε έναν επαρχιακό δρόμο. Ο οδηγός του αυτοκινήτου έχει σταματήσει στην διασταύρωση και δείχνει να ελέγχει τον δρόμο κοιτώντας και προς το μέρος σας. Και ξαφνικά ξεκινάει, παραβιάζει την προτεραιότητα και διασχίζει
την διασταύρωση, κλείνοντάς σας κάθε δίοδο διαφυγής! Η σύγκρουση είναι σφοδρή και μόνον η καλή σας τύχη μπορεί να βοηθήσει να αποφύγετε κάποιον βαρύτατο τραυματισμό ή ακόμη και τον θάνατο. Αργότερα ο οδηγός του αυτοκινήτου «εξηγεί», εμφανώς σοκαρισμένος, στον τροχονόμο: «δεν τον είδα»!!!

Γιατί άραγε ένας μάλλον έμπειρος οδηγός αυτοκινήτου, ο οποίος σταμάτησε να ελέγξει τον δρόμο πριν τον διασχίσει, δεν είδε καθόλου την μοτοσυκλέτα που έρχονταν κατά πάνω του;

Εκτός από το παραπάνω, δυστυχώς αρκετά συνηθισμένο παράδειγμα με τον οδηγό του αυτοκινήτου και τον μοτοσυκλετιστή, υπάρχουν και χιλιάδες άλλα ανάλογα παραδείγματα όπου θεωρητικά έμπειρα και καλά εκπαιδευμένα άτομαέκαναν παρόμοια και πολλές φορές εξίσου θανατηφόρα λάθη.

Μια νοσοκόμα βγάζει ένα φιαλίδιο από το ντουλάπι όπως κάνει κάθε μέρα, χρόνια τώρα. Κοιτάζει την ετικέτα, γεμίζει την σύριγγα με το περιεχόμενο και κάνει την ένεση στον ασθενή. Ο άρρωστος δέχεται μια δόση από ένα λάθος φάρμακο και πεθαίνει «ανεξήγητα».

Ένας κυβερνήτης υποβρυχίου παρατηρεί από το περισκόπιο και δεν βλέπει τίποτα τριγύρω. Δίνει διαταγή για ανάδυση και ξαφνικά ακούει έναν δυνατό μεταλλικό ήχο και νιώθει έναν ακόμη πιο δυνατό κραδασμό. Αντιλαμβάνεται ότι έχει αναδυθεί με ένα πλοιάριο ακριβώς από πάνω του, αλλά είναι ήδη πολύ αργά. Το πλοιάριο αναποδογυρίζει και βυθίζεται, παρασέρνοντας εννέα μέλη του πληρώματος του στον βυθό.

Ένας πιλότος και ο συγκυβερνήτης του παρατηρούν μια λυχνία να αναβοσβήνει στον πίνακα οργάνων. Είναι αρκετά προσηλωμένοι σ' αυτό και δεν παρατηρούν ότι χάνουν γρήγορα ύψος, με αποτέλεσμα την συντριβή του αεροσκάφους, με πάνω από εκατό θύματα.

Το πείραμα του γορίλα

Όλα τα παραπάνω παραδείγματα είναι αληθινά και μαζί με πολλά άλλα ώθησαν τον Daniel Simons και τον Christopher Charbis, καθηγητές ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ να ψάξουν να βρουν τα αίτια που προκάλεσαν αυτά τα «ανθρώπινα λάθη» και κάποια πιθανή σύνδεση μεταξύ τους. Τα απέδωσαν σε ένα φαινόμενο που ονόμασαν «Τύφλωση Απροσεξίας» αν μπορούμε να μεταφράσουμε έτσι τον αγγλικό όρο Inattentional Blindness. Ένα φαινόμενο που είναι γνωστό από χρόνια, αλλά οι πρόσφατες έρευνες απέδειξαν ότι είναι πολύ πιο συνηθισμένο από ότι κανείς φαντάζεται και ότι είναι ένας από τους κύριους παράγοντες για ατυχήματα που οφείλονται σε ανθρώπινο λάθος. Τα πειράματα και τα συμπεράσματά τους μας βοηθούν να καταλάβουμε γιατί σε όλα τα παραπάνω η κοινή δικαιολογία είναι: «δεν το είδα».

Το άτομο που έκανε το λάθος συχνά χαρακτηρίζεται με ευκολία «απρόσεκτο». Όμως το να κατηγορείς κάποιον για απροσεξία, βλακεία ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να προσφέρει μια «συναισθηματική κάθαρση» αλλά δεν βοηθάει στο να εξηγηθεί γιατί τέτοια ατυχήματα είναι τόσο κοινά.

Γιατί έξυπνοι, επιμελείς, προσεκτικοί άνθρωποι τόσο συχνά αποτυγχάνουν να δουν το προφανές;

Ένα συγκεκριμένο πείραμα με μεγάλο ενδιαφέρον ήταν το «πείραμα του γορίλα» στο οποίο αναφερθήκαμε παραπάνω. Σ' αυτό οι δύο καθηγητές έβαλαν μια μεγάλη ομάδα φοιτητών και άλλων συμμετεχόντων στο πείραμα να παρακολουθήσουν ένα βίντεο με δύο ομάδες των τριών αθλητών οι οποίοι αντάλλασσαν πάσες μεταξύ τους με μια μπάλα του μπάσκετ. Ένα μέρος των συμμετεχόντων είχε αποστολή να μετρήσει πόσες πάσες αντάλλαξαν οι παίκτες (η «εύκολη αποστολή») και οι υπόλοιποι έπρεπε να μετρήσουν πόσες πάσες χτύπησαν το έδαφος και πόσες όχι (η «δύσκολη αποστολή»). Κατά τη διάρκεια του βίντεο μια κοπέλα κρατώντας μια ομπρέλα διασχίζει την σκηνή.

Σε μια άλλη εκδοχή του βίντεο η κοπέλα είναι ντυμένη με στολή γορίλα και πάλι διασχίζει τη σκηνή.

Τέλος σε μια τρίτη βερσιόν η κοπέλα-γορίλας σταματά στη μέση της σκηνής και αφού χτυπήσει δύο-τρεις φορές το στήθος της (όπως κάνουν συνήθως οι γορίλες) συνεχίζει τον δρόμο της μέχρι την άλλη άκρη.

Εδώ αρχίζει το τρομακτικό μέρος του πειράματος: Το σαράντα έξι τοις εκατό (46%) των συμμετεχόντων ΔΕΝ είδαν την κοπέλα με την ομπρέλα ή τον γορίλα στα δύο πρώτα βίντεο. Στο τρίτο βίντεο το πενήντα τοις εκατό (50%) ΔΕΝ πρόσεξε τον γορίλα!

«Βασικά οι άνθρωποι όταν είναι συγκεντρωμένοι σε ένα καθήκον δεν παρατηρούν κάτι άσχετο με αυτό διότι δεν το περιμένουν», εξηγεί ο καθηγητής Simons. «Η αίσθηση των ανθρώπων είναι ότι αν κάτι διαφορετικό εμφανιστεί ξαφνικά στο προσκήνιο θα το παρατηρήσουν» προσθέτει ο καθηγητής «αλλά αυτή η αίσθηση τελικά δεν είναι σωστή». Τα ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στην περίπτωση του μοτοσυκλετιστή. Σε μια «θάλασσα» αυτοκινήτων μια μοτοσυκλέτα μπορεί να είναι το «κάτι διαφορετικό» που ο οδηγός δεν περιμένει να δει, ελέγχοντας τον δρόμο για πιθανά επερχόμενα αυτοκίνητα, και κατά συνέπεια δεν το βλέπει. Το κλειδί είναι η προσοχή, η προσήλωση.

Στο πείραμα του Χάρβαρντ πολύ λιγότεροι άνθρωποι που ήταν επιφορτισμένοι με την «δύσκολη αποστολή» εντόπισαν τον γορίλα από αυτούς που είχαν την «εύκολη αποστολή». Η προσοχή τους ήταν συγκεντρωμένη πολύ περισσότερο στην αποστολή τους και οι πόροι του εγκεφάλου τους πολύ περισσότερο απασχολημένοι, οπότε ήταν δυσκολότερο να παρατηρήσουν κάτι άσχετο. Ο Simons επισήμανε ότι αρκετοί από τους συμμετέχοντες στο πείραμα δεν πίστευαν καν ότι υπήρχε γορίλας στο βίντεο, μέχρι που έκπληκτοι το είδαν για δεύτερη φορά, μην πιστεύοντας ότι δεν πρόσεξαν κάτι τόσο οφθαλμοφανές.

Η παραπάνω έρευνα δείχνει να φέρνει πολύ άσχημα μαντάτα για τους μοτοσυκλετιστές. Αποδεικνύει πως, ότι κι αν κάνουμε, κάποιοι οδηγοί δεν πρόκειται να μας δουν. Και εμπλέκει άμεσα με το αντικείμενο οτιδήποτε αποσπά μέρος της προσοχής του οδηγού, όπως η χρήση τηλεφώνου κατά την οδήγηση, η συζήτηση με τους συνεπιβάτες, η ακρόαση μουσικής κ.λπ. Εν τω μεταξύ μια άλλη έρευνα με το ίδιο θέμα στο πανεπιστήμιο του Σάσεξ στην Αγγλία ανακάλυψε ότι οι έμπειροι οδηγοί έχουν στην πραγματικότητα λιγότερες πιθανότητες να εντοπίσουν ενδεχόμενους κινδύνους από μη αναμενόμενες καταστάσεις. Η εν λόγω έρευνα, που ανέλυε τις κινήσεις των ματιών οδηγών που παρακολουθούσαν βίντεο με προσομοίωση των συνθηκών κυκλοφορίας, δείχνει ότι η πολυετής οδηγική εμπειρία «εκπαιδεύει» κάποιον να βλέπει το αναμενόμενο, πολλές φορές ακόμη κι αν αυτό δεν είναι εκεί.

Σημείωση: Ο συντάκτης του άρθρου Δημήτρης Κουφογιάννης είναι νεκρός μετά από ατύχημα με την μοτοσυκλέτα του...

Ένα τσιγάρο ακόμα!!!



Ταβάνι σε χώρο καπνιστών...
Τέλειο!!!